Tarbes heeft een gemiddelde afstand van 960km. Het aantal duiven is direct minder bij een fondvlucht boven de 900km. Dit komt door het niet spelen met de jarige duiven op de grotere afstanden. In totaal zijn 137 duiven door 27 deelnemers ingezet. Dat geeft een gemiddelde van 5 duiven per liefhebber. Wat mij opvalt als ik op het aantal gezette duiven kijk heeft geen enkele liefhebber een tweecijferig aantal gezet. Om 14:00 op zaterdag 23 juli was de lossing. De temperatuur was tamelijk aan de hoge kant en de wind was niet mee. De duiven worden een dag later niet te vroeg in de ochtend verwacht, en deze verwachting kwam ook uit.

Om 12:09:46 is de winnende duif thuis geklokt door het elektrische systeem. Dit gebeurde in Bocholtz bij Jos Höppener. Allereerst hartelijk gefeliciteerd Jos met deze overwinning. Bij het melden van zijn duif krijgt hij direct te horen dat het een heel vroege duif was op alle concoursen. Dit keer heeft hij vier duiven ingezet en zijn eerste getekende heeft hem niet in de steek gelaten. Vroeg klokken en dan ook nog de eerste getekende, dat is een droom van iedere liefhebber. Over klokken gesproken; zijn eerste duif haalde als enige de 1000m/min. Zijn duif had ook nog een voorsprong van precies twee uur op nummer 2. Dit alles doet hart en ziel goed bij een duivenpiet, met zo’n prachtprestatie van één van zijn duiven. Uiteindelijk waren na acht uur 3 van de 4 duiven in de prijzen. Ik denk dat Jos deze dag niet snel zal vergeten! Dat is ook maar mooi zo!

Voor nummer 2 moeten wij naar Heerlen rijden. Hier doet Mevrouw Pappers weer eens goede zaken. Ze is met 7 duiven naar het inzetlokaal en is daarna met 6 prijsduiven terug gegaan. Op die dag heeft ze tien uur in totaal op de duiven gelet. In die tijd heeft ze goed van haar duiven genoten. Om het uur heeft een nieuwe duif bij haar op de klep gezeten. Ze kan gerust aan deze mooie dag terugdenken.

Nu even naar Mechelen. Hier scoort Jo Lonussen zijn favoriete duif op een derde plek. Het tijdverschil tussen de 2e en de 3e is maar een handvol seconden. Dat kan ook gebeuren. Één rondje thuis om het hok gedraaid bij het thuiskomen en snel is men een paar seconden later. Dit kan dikwijls belangrijk zijn. Zo op deze vlucht met de zilveren en bronzen plaats.

Voor plek 4 is Amstenrade aan de beurt. Hier is W. Mennens thuis. Met zijn 5 duiven wist hij met plek 4 en 8 een mooi duo op de lijst te plaatsen. Dat geeft weer een grote voldoening aan de liefhebber zelf. Het kan altijd beter, maar het kan ook snel slechter. Tevredenheid is het beste, en geeft weer hoop voor dat wat nog op de planning staat. Rustig kijken en een beetje dromen, dan loopt de dag op zijn best.

Simpelveld is het laatste punt waar we moeten zijn. Hier laat Frans Strijthagen weer de kwaliteit van zijn fondduiven zien. Het geeft bijna geen vlucht waar hij heeft gezet en de lijst gemist heeft. Dat zegt veel over zijn duivenspel. Duiven in goede conditie, daarmee komt hij naar het duivenlokaal. De vruchten pakt hij vervolgens op de reis, tijdens het klokken. Nu staat hij op plaats 5.

Ik leg de pen neer en kom weer snel terug.

Manfred.