We schrijven zaterdag 30 juli 2022. De derde vlucht jonge duiven. Zo langzaam loopt het jonge duivenspel op toeren. Er zijn al een deel van de jonge duiven bij alle duivenpieten verloren gegaan. Bij de ene wat meer dan bij de ander. Het heeft niets met goede en slechte liefhebbers te maken. Allen zijn aan de beurt gekomen. Ik denk toch dat het achterblijven van duiven op de komende vluchten nog wat doorgaat. Dit gebeurt nog tot het einde. Opvallen doet mij iets anders; op blad 1 van de uitslaglijst staan bijna een derde van de 90 deelnemers. Hier staan maar drie liefhebbers met 9, 8, en 8 prijzen. De anderen allen een stuk minder. Dat geeft een mooie verspreiding van de prijzen.

Op de verste afstand vinden wij vandaag de winnaar. Hiervoor moeten we over de grens en we zijn in Uetterath. Hier heeft Pedro Huntjens een nieuw thuis gevonden. Voor deze overwinning hartelijk gefeliciteerd! Verder heeft hij een mooi duo met 1 en 7 in de top tien. Dat spreekt voor zijn kwaliteit aan duiven. In totaal staan 19 van de 33 duiven met zijn naam op de lijst. Dat geeft hoop voor de toekomst. Met jonge duiven goed draaien is  geen automatisme. Snel zit een ziekte in de ploeg en uit is de heerlijkheid. Wij hopen van niet.

Nu weer de grens over en we zijn in Kerkrade. Kerkrade, een stad aan de grens met Duitsland. Hier geeft Leon Dautzenberg met plaats 2 een mooi visitekaartje af. Leon is altijd goed voor een verrassing. De kwaliteit van zijn duiven is perfect. Dat geeft dit resultaat ook aan. Het muntje kan altijd twee kanten op vallen, zo ook in onze sport.

Nu is Heerlen aan de beurt. In staddeel Beersdal is Martin Kollee thuis. Hij doet het dit seizoen net zo als vorig seizoen, en dat is duiven draaien aan de lopende band. Nu is de bronzen plek belegt met een duif van hem. Het concours duurde twintig minuten, en in deze tijd heeft Martin 57 van de 79 duiven op de lijst weten te zetten. Dat zijn bijna 3 duiven per minuut. Dat is draaien als een molen. Als zo een rij met duiven op de lijst staat, is duivenspel een mooie hobby.

We moeten weer terug en Eygelshoven roept met onze Philip Baadjou. Hij geeft ons weer een les met zijn duivenkolonie. Hij heeft deze keer een trio met 4, 10 en 12 op de lijst getoverd. Zijn de duiven een keer in goede conditie, dan vragen deze om niets. Dat is het spel waar Philip echt bekend om staat.

Van hieruit naar Mechelen, dat zijn nogal wat kilometers. De combinatie Lonussen-Vanwersch laat zich niet zo snel uit de top tien zetten. Met 5, 15, en 16 doen ze wat van hen gevraagd wordt. Dat is de lijst versieren met hun namen aan de kop. Over de hele lijst doen ze dat met 30 duiven van de 66 ingezette. Ik denk dat ze daarmee tevreden kunnen zijn.

Op plaats 6 staat iemand uit Landgraaf. Toevallig is het mijn naam. Na al die misslagen van de laatste twee seizoenen denk ik dat ik een stuk in de goede richting ben gegaan. We hopen op nog wat goede resultaten en dan loopt alles naar wens.

Van hieruit naar Nijswiller voor familie Hendriks. Ze willen net als anderen erbij zijn als de top tien wordt geschreven. Nu doen ze dat met 8, 11, en 20. Ze hebben 72 duiven naar het inzetlokaal gebracht en 35 duiven versieren de lijst met hun naam. Dat kan altijd beter, maar tevredenheid is ook een sier. De vlucht van volgende week zal het ons vertellen.

Van hier een sprong de Nijwillerberg op en we zijn in Bocholtz. Hier zijn in verhouding nog veel  liefhebbers actief bezig met de duivensport. J.A. Vanwersch is één daarvan. Zijn duif op plek 9 is de eerste van Bocholtz. Dat kan zich echt laten zien. Hier in Bocholtz wonen niet een handvol liefhebbers, maar bijna drie handen vol. Welk dorp kan dat nog toppen. Dat moet echt eens geschreven worden over deze plaats. Met 8 prijzen van de zestien gezette duiven is John echt goed bezig.

Ik ga weer naar huis en kom snel terug met het volgende verslag.

Manfred.